Vrijheid van praktijkvoering

 

Er zijn geen contracten afgesloten met de gemeente of de verzekering. Dit betekent dat er veel vrijheid is om het onderzoek en de behandeling af te stemmen op de individuele behoefte van de cliënt. Het betekent eveneens dat er minder tijd besteed hoeft te worden aan administratieve verplichtingen die door de gemeente of de zorgverzekering worden opgelegd. Er zijn nog meer voordelen te noemen. Hieronder staan er vijf genoemd.

Geen verplichte DSM-stoornis
Om voor vergoeding in aanmerking te komen kan de psycholoog verplicht worden om een DSM-diagnose te geven aan de cliënt. Dit is een diagnose van een psychische, psychiatrische stoornis. Sommige DSM-stoornissen worden trouwens buiten gesloten van vergoeding. De DSM-diagnostiek is mijns inziens vooral gebaseerd op symptomen en niet zozeer op onderliggende oorzakelijke theorieën. Zij mist bijvoorbeeld een degelijke neurowetenschappelijke basis. Een te snel gestelde DSM-diagnose, met name wanneer die ingegeven wordt door financiële overwegingen, kan een brede visie en aanpak in de weg staan en onnodig labelend werken. In sommige gevallen kan het ook leiden tot een zichzelf vervullende profetie.

Geen verplicht protocol
Het protocollair handelen is in de psychologie sterk in opmars. Vanuit de instantie die vergoedt, kan men verplicht worden gesteld om op een voorgeschreven manier te werken, bijvoorbeeld qua afname van specifieke tests of het volgen van een bepaald behandelprotocol, of dit nu aansluit bij de specifieke behoeftes en problemen van het kind of niet.

Geen verplichte korte behandelduur
In het huidige vergoedingsstelsel van de basis GGZ, gaat men ervan uit dat problemen in circa 10 uur opgelost moeten worden. In mijn praktijk wordt in gezamenlijk overleg bekeken hoe uitgebreid het onderzoek wordt en hoe lang de behandeling zal duren.

Geen verplichte administratie
Het vergoedingsstelsel vergt een behoorlijke administratieve tijdsinvestering. Tijd die ik liever besteed aan inhoudelijke zaken.

Geen verplichte verwijzing nodig
Je kunt zelfstandig besluiten om je aan te melden. Je hebt geen toestemming of verwijzing van een huisarts of andere instantie nodig.